عفونت های دستگاه ادراری (UTIs) در کودکان شایع است. آنها زمانی رخ می دهند که باکتری ها (میکروب ها) وارد مثانه یا کلیه ها شوند.
یک نوزاد مبتلا به عفونت ادراری ممکن است تب داشته باشد، سر درد داشته باشد یا هشیار باشد. بچه های بزرگتر ممکن است تب داشته باشند، هنگام ادرار کردن درد داشته باشند، نیاز به ادرار کردن زیاد داشته باشند یا درد زیر شکم داشته باشند.
کودکان مبتلا به UTI باید به پزشک مراجعه کنند. این عفونت ها به خودی خود بهتر نمی شوند. درمان عفونت ادراری آسان است و معمولاً در عرض یک هفته یا بیشتر برطرف می شود.
مصرف آنتی بیوتیک ها میکروب ها را از بین می برد و به بچه ها کمک می کند دوباره خوب شوند. برای اطمینان از اثربخشی آنتی بیوتیک ها، باید تمام دوزهای تجویز شده را تجویز کنید – حتی زمانی که کودک شما احساس بهتری پیدا می کند.
علائم و نشانه های UTI چیست؟
بیشتر عفونت های ادراری در قسمت تحتانی دستگاه ادراری – مجرای ادرار و مثانه – اتفاق می افتد. این نوع عفونت ادراری سیستیت نامیده می شود . کودک مبتلا به سیستیت ممکن است موارد زیر را داشته باشد:
• درد، سوزش یا احساس سوزش هنگام ادرار کردن
• افزایش نیاز یا نیاز مکرر به ادرار کردن (اگرچه ممکن است مقدار بسیار کمی از ادرار دفع شود)
• تب
• شب ها زیاد برای دستشویی رفتن بیدار شدن
• مشکلات خیس کردن، حتی اگر کودک آموزش دیده است
• درد شکم در ناحیه مثانه (به طور کلی زیر ناف)
• ادرار بدبو که ممکن است کدر یا حاوی خون باشد
عفونتی که از حالب ها به کلیه ها می رسد، پیلونفریت (pie-low-nih-FRY-tis) نامیده می شود و معمولاً جدی تر است. این باعث بسیاری از همین علائم می شود، اما کودک اغلب بیمارتر به نظر می رسد و احتمال بیشتری دارد که تب (گاهی با لرزش لرز)، درد در پهلو یا پشت، خستگی شدید یا استفراغ داشته باشد.
چه چیزی باعث UTI می شود؟
عفونت های ادراری در دختران بسیار شایع تر است زیرا مجرای ادرار دختر کوتاه تر و نزدیک تر به مقعد (جایی که مدفوع خارج می شود) است. پسران ختنه نشده کمتر از 1 سال نیز در معرض خطر کمی بالاتر برای عفونت ادراری هستند.
سایر عوامل خطر برای UTI عبارتند از:
• یک مشکل در دستگاه ادراری (به عنوان مثال، یک کلیه ناقص یا انسداد در جایی در طول مسیر جریان طبیعی ادرار)
• جریان برگشت غیر طبیعی (ریفلاکس) ادرار از مثانه به سمت حالب ها و به سمت کلیه ها. این به عنوان رفلاکس مثانه (VUR) شناخته می شود و بسیاری از کودکان مبتلا به UTI به آن مبتلا هستند.
• عادات بهداشتی و توالت نامناسب
• سابقه خانوادگی UTIs
درمان عفونت ادراری آسان است، اما تشخیص زودهنگام آن بسیار مهم است. UTI تشخیص داده نشده یا درمان نشده می تواند منجر به آسیب کلیه شود.
UTI چگونه تشخیص داده می شود؟
برای تشخیص UTI، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی در مورد آنچه در حال وقوع است سؤال می پرسند، یک معاینه انجام می دهند و نمونه ادرار را برای آزمایش می گیرند.
نحوه نمونه برداری به سن کودک بستگی دارد. بچه های بزرگتر ممکن است به سادگی نیاز داشته باشند که در یک فنجان استریل ادرار کنند. برای کودکان کوچکتر که پوشک دارند، معمولاً کاتتر ترجیح داده می شود. این زمانی است که یک لوله نازک در مجرای ادرار تا مثانه وارد می شود تا نمونه ادرار “تمیز” به دست آید.
نمونه ممکن است برای آزمایش ادرار (آزمایشی که ادرار را از نظر میکروب یا چرک بررسی می‌کند) یا کشت ادرار (که سعی در رشد و شناسایی باکتری‌ها در آزمایشگاه دارد) استفاده شود. دانستن اینکه چه باکتری هایی باعث عفونت می شوند می تواند به پزشک شما در انتخاب بهترین درمان کمک کند.
UTI چگونه درمان می شود؟
UTI با آنتی بیوتیک درمان می شود. پس از چند روز آنتی بیوتیک، پزشک ممکن است آزمایش ادرار را تکرار کند تا مطمئن شود که عفونت از بین رفته است. مهم است که از این موضوع مطمئن شوید زیرا عفونت ادراری ناقص درمان شده می تواند عود کند یا گسترش یابد.
اگر کودک هنگام ادرار کردن درد شدیدی داشته باشد ، پزشک ممکن است دارویی را تجویز کند که پوشش مجاری ادراری را بی‌حس می‌کند. (این دارو به طور موقت باعث نارنجی شدن ادرار می شود.)
آنتی بیوتیک های تجویز شده را طبق برنامه به مدت چند روز که پزشک شما دستور داده است، تجویز کنید. سفرهای کودکتان به دستشویی را دنبال کنید و از او در مورد علائمی مانند درد یا سوزش در حین ادرار کردن بپرسید. این علائم باید طی 2 تا 3 روز پس از شروع آنتی بیوتیک بهبود یابد.
کودک خود را تشویق کنید که مایعات زیادی بنوشد، اما از نوشیدنی‌های حاوی کافئین (که می‌تواند مثانه را تحریک کند)، مانند نوشابه و چای سرد، خودداری کنید.
اکثر عفونت های ادراری در عرض یک هفته با درمان بهبود می یابند.
درمان UTI های شدیدتر
کودکان مبتلا به عفونت شدیدتر ممکن است نیاز به درمان در بیمارستان داشته باشند تا بتوانند آنتی بیوتیک را از طریق تزریق یا IV (به صورت داخل وریدی، به داخل ورید مستقیماً در جریان خون) دریافت کنند.
این ممکن است اتفاق بیفتد اگر:
• کودک تب بالا دارد یا بسیار بیمار به نظر می رسد یا احتمال عفونت کلیه وجود دارد
• کودک کوچکتر از 6 ماه است
• باکتری های دستگاه ادراری آلوده ممکن است به خون سرایت کرده باشند
• کودک کم آب شده یا استفراغ می کند و نمی تواند مایعات یا دارویی را از طریق دهان مصرف کند
کودکان مبتلا به VUR از نزدیک توسط پزشک تحت نظر خواهند بود. VUR ممکن است با داروها یا کمتر با جراحی درمان شود. بیشتر بچه ها از اشکال خفیف VUR رشد می کنند، اما برخی از آنها ممکن است بعداً در زندگی دچار آسیب کلیوی یا نارسایی کلیه شوند.
آیا می توان از UTI پیشگیری کرد؟
این نکات می تواند به پیشگیری از UTI کمک کند:
• در نوزادان و کودکان نوپا، اغلب برای کمک به جلوگیری از گسترش باکتری‌هایی که باعث عفونت ادراری می‌شوند، پوشک را عوض کنید. وقتی بچه‌ها آموزش می‌بینند، مهم است که بهداشت را به آنها آموزش دهیم. دختران باید بدانند که از جلو به عقب – نه از عقب به جلو – پاک کنند تا از انتشار میکروب ها از مقعد به مجرای ادرار جلوگیری شود.
• دختران در سن مدرسه باید از حمام های حبابی و صابون های قوی که ممکن است باعث تحریک شوند اجتناب کنند. آنها همچنین باید به جای نایلون لباس زیر نخی بپوشند زیرا احتمال کمتری دارد که رشد باکتری ها را تشویق کند.
• به همه بچه ها باید آموزش داد که وقتی باید بروند، «آن را نگه ندارند». ادرار ماندن در مثانه به باکتری ها محل مناسبی برای رشد می دهد.
• کودکان باید مقدار زیادی مایعات بنوشند اما از مایعات حاوی کافئین خودداری کنند.
چه زمانی باید با دکتر تماس بگیرم؟
اگر کودک شما تب بی دلیل همراه با لرز داشت، به خصوص اگر در هنگام ادرار کردن، کمردرد یا هر نوع دردی نیز وجود داشت، فوراً با پزشک تماس بگیرید.
همچنین اگر فرزندتان یکی از این موارد را دارد تماس بگیرید:
• ادرار بدبو، خونی یا بی رنگ
• کمردرد یا درد شکم (به خصوص زیر ناف)
• تب بیش از 101 درجه فارنهایت (38.3 درجه سانتیگراد) در کودکان یا 100.4 درجه فارنهایت (38 درجه سانتیگراد) در نوزادان
اگر نوزاد شما تب دارد، تغذیه ضعیفی دارد، مکرراً استفراغ می کند یا به نظر می رسد که به طور غیرمعمول تحریک پذیر است، با پزشک تماس بگیرید.
افزودن دیدگاه