تخت مشترک

تمرین به اشتراک گذاشتن رختخواب – والدین در یک تخت با نوزاد خود – یک موضوع داغ است. طرفداران تخت مشترک بر این باورند که تخت والدین دقیقاً همان جایی است که کودک به آن تعلق دارد. اما دیگران نگران هستند که استفاده از تخت مشترک ناامن است.

خواب مشترک، اشتراک در اتاق و اشتراک در رختخواب

بسیاری از افراد از اصطلاحات “تخت مشترک” و “همخوابی” برای توصیف یک چیز استفاده می کنند، اما تفاوت هایی وجود دارد:

• خواب مشترک: این زمانی است که والدین و فرزند در تماس اجتماعی یا فیزیکی نزدیک با یکدیگر می خوابند، به این معنی که هر یک می تواند بگوید دیگری نزدیک است.

اشتراک در اتاق و تخت مشترک انواعی از خواب مشترک هستند:

• اشتراک در اتاق:  این زمانی است که والدین یک گهواره ، گهواره، گهواره قابل حمل یا حیاط بازی با آنها در اتاق نزدیک تخت دارند. یا یک تخت خواب را به کنار تخت خود وصل می کنند.

• تخت مشترک: زمانی است که والدین و نوزادان با هم روی تخت، مبل یا صندلی می خوابند. این نگرانی‌ها را برانگیخته است زیرا اشتراک‌گذاری تخت با نوزاد خطر مرگ‌های مرتبط با خواب، از جمله  سندرم مرگ ناگهانی نوزاد (SIDS) را افزایش می‌دهد .

چرا برخی از والدین در رختخواب مشترک هستند؟

طرفداران تخت مشترک معتقدند – و برخی از مطالعات اعتقادات آنها را تایید می کنند – که به اشتراک گذاشتن تخت:

• با راحت‌تر کردن شیردهی در شب ، شیردهی را تشویق می‌کند

• چند ماهگی مادر به نوزادش شیر می دهد

• کمک می کند تا نوزادان راحت تر به خواب بروند

• به نوزادان و مادران کمک می کند تا خواب شبانه بیشتری داشته باشند

• به مادران زمان بیشتری برای نزدیک شدن به نوزادان خود می دهد

اما خطرات استفاده از تخت مشترک می تواند از مزایای آن بیشتر باشد.

تمرین به اشتراک گذاشتن رختخواب – والدین در یک تخت با نوزاد خود – یک موضوع داغ است. طرفداران تخت مشترک بر این باورند که تخت والدین دقیقاً همان جایی است که کودک به آن تعلق دارد. اما دیگران نگران هستند که استفاده از تخت مشترک ناامن است.

خواب مشترک، اشتراک در اتاق و اشتراک در رختخواب

بسیاری از افراد از اصطلاحات “تخت مشترک” و “همخوابی” برای توصیف یک چیز استفاده می کنند، اما تفاوت هایی وجود دارد:

• خواب مشترک: این زمانی است که والدین و فرزند در تماس اجتماعی یا فیزیکی نزدیک با یکدیگر می خوابند، به این معنی که هر یک می تواند بگوید دیگری نزدیک است.

اشتراک در اتاق و تخت مشترک انواعی از خواب مشترک هستند:

• اشتراک در اتاق:  این زمانی است که والدین یک گهواره ، گهواره، گهواره قابل حمل یا حیاط بازی با آنها در اتاق نزدیک تخت دارند. یا یک تخت خواب را به کنار تخت خود وصل می کنند.

• تخت مشترک: زمانی است که والدین و نوزادان با هم روی تخت، مبل یا صندلی می خوابند. این نگرانی‌ها را برانگیخته است زیرا اشتراک‌گذاری تخت با نوزاد خطر مرگ‌های مرتبط با خواب، از جمله  سندرم مرگ ناگهانی نوزاد (SIDS) را افزایش می‌دهد .

چرا برخی از والدین در رختخواب مشترک هستند؟

طرفداران تخت مشترک معتقدند – و برخی از مطالعات اعتقادات آنها را تایید می کنند – که به اشتراک گذاشتن تخت:

• با راحت‌تر کردن شیردهی در شب ، شیردهی را تشویق می‌کند

• چند ماهگی مادر به نوزادش شیر می دهد

• کمک می کند تا نوزادان راحت تر به خواب بروند

• به نوزادان و مادران کمک می کند تا خواب شبانه بیشتری داشته باشند

• به مادران زمان بیشتری برای نزدیک شدن به نوزادان خود می دهد

اما خطرات استفاده از تخت مشترک می تواند از مزایای آن بیشتر باشد.

چرا تخت خواب مشترک ناامن است؟

در برخی از فرهنگ ها، استفاده از تخت مشترک رایج است و تعداد مرگ و میر نوزادان مربوط به آن کم است. تفاوت در تشک ها، ملافه ها و سایر شیوه های فرهنگی ممکن است باعث کاهش خطر در این کشورها شود.

اما کارشناسان بهداشت به والدین هشدار می دهند که به دلیل خطرات جدی ایمنی، نوزاد خود را در تخت بزرگسال نخوابانند. استفاده از تخت مشترک احتمال خفگی ، خفگی و SIDS را افزایش می دهد.

تخت بزرگسال خطرات ایمنی زیادی برای نوزاد دارد، از جمله:

• خفگی ناشی از تشک نرم، مموری فوم، بستر آب، یا ملافه های شل یا نرم مانند بالش، پتو، یا لحاف

• گیر افتادن و خفگی زمانی که یک نوزاد بین تشک و تخته سر، دیوار یا اشیاء دیگر گیر می کند یا گیر می کند.

• خفه کردن در چارچوب تخت که به بخشی از بدن نوزاد اجازه می دهد از ناحیه ای عبور کند در حالی که سر نوزاد را به دام می اندازد یا از طناب های آویزان

نوزادان باید همیشه روی یک تشک سفت یا سایر سطوح خواب سفت (مانند گهواره قابل حمل) بدون بالش، پتو، اسباب بازی، عروسک یا وسایل دیگر به پشت بخوابند.

به دلیل خطرات موجود، آکادمی اطفال آمریکا (AAP) و کمیسیون ایمنی محصولات مصرفی ایالات متحده (CPSC) نسبت به اشتراک گذاری تخت هشدار می دهند. AAP استفاده از اتاق را بدون اشتراک تخت توصیه می کند . خوابیدن در اتاق والدین اما روی سطحی جداگانه خطر ابتلای نوزاد به SIDS را کاهش می دهد.

تخت مشترک و SIDS

استفاده از تخت مشترک خطر مرگ نوزاد را در اثر SIDS افزایش می دهد، به ویژه در نوزادان نارس (نارس ) ، نوزادانی که وزن کم هنگام تولد داشتند، و نوزادان کامل ترم سالم کمتر از 4 ماه.

موارد دیگری که این خطر مرگ را در هنگام استفاده از تخت مشترک افزایش می دهد عبارتند از:

• نوزادی که تنها یا با والدینش روی مبل می خوابد

• نوزادی که بین دو والدین خوابیده است

• مادری که سیگار می کشد

• والدینی که خیلی خسته هستند

• والدینی که اخیراً از الکل یا مواد مخدر استفاده کرده اند

• اشتراک تخت با بالش یا روتختی

• به اشتراک گذاشتن تخت با کودکان دیگر

چگونه می توانیم با خیال راحت اتاق را به اشتراک بگذاریم؟

برای اینکه کوچولوی خود را نزدیک نگه دارید، اما نه در رختخواب خود، یک حوضچه، حیاط بازی یا گهواره در کنار تخت خود قرار دهید. این به شما امکان می دهد نزدیکی دلخواه را حفظ کنید، که به ویژه در صورت شیردهی می تواند مهم باشد. خوابیدن نوزاد در فضایی مجزا در اتاقی مشابه با مادر، خطر ابتلا به SIDS را کاهش می دهد. همچنین ممکن است یک تخت خواب در نظر بگیرید که به تخت شما متصل می شود و به شما و کودکتان اجازه می دهد در کنار یکدیگر اما روی سطوح جداگانه قرار بگیرید.

اطمینان حاصل کنید که تمام سطوح خواب و محصولاتی که برای کمک به خواب کودک خود استفاده می کنید توسط CPSC تایید شده و استانداردهای ایمنی فدرال را رعایت می کنند.

کارشناسان توصیه می کنند که نوزادان تا اولین تولد خود در اتاق والدین خود بدون استفاده از تخت مشترک بخوابند. اگر والدین ترجیح می دهند نوزاد را به اتاق خواب دیگری منتقل کنند، بهتر است تا حداقل 6 ماهگی کودک صبر کنند.

چگونه تا حد امکان با خیال راحت در رختخواب به اشتراک بگذارید

برخی از والدین تصمیم می‌گیرند که با وجود خطرات، استفاده از تخت مشترک برای خانواده‌شان بهترین است. اگر تصمیم می‌گیرید کودکتان را در رختخواب همراه خود نگه دارید، این اقدامات احتیاطی را دنبال کنید:

• همیشه کودک خود را به پشت بخوابانید تا خطر SIDS را کاهش دهید.

• برای جلوگیری از گرم شدن بیش از حد، لباس های حداقلی به کودک بپوشانید.

• موقع خواب به نوزاد پستانک بدهید، اما آن را مجبور نکنید. اگر پستانک هنگام خواب افتاد، نیازی به تعویض آن ندارید.

• اگر نوزاد خود را قنداق می کنید و کودک شروع به غلت زدن کرد، قنداق نزنید.

• کودک خود را به تنهایی در تخت بزرگسال نخوابانید.

• کودک خود را روی سطح نرمی مانند تشک نرم، مبل یا تخت آبی قرار ندهید تا بخوابد. از سفت بودن تشک تخت خود مطمئن شوید.

• اطمینان حاصل کنید که تخت و تختخواب شما دارای منافذ یا برش هایی نباشد که می تواند سر کودک شما را به دام بیندازد.

• اطمینان حاصل کنید که تشک شما به خوبی در چارچوب تخت قرار می گیرد تا کودک شما بین فریم و تشک گیر نکند.

• هنگام خواب سر نوزاد را نپوشانید.

• بالش، روتختی، لحاف و سایر وسایل نرم یا مخمل خواب دار روی تخت نداشته باشید. می توانید به جای استفاده از پتو، به کودک خود لباس خواب بپوشانید.

• تخت خود را در نزدیکی پرده ها یا پرده ها قرار ندهید که ممکن است کودک شما در آن گیر کرده و توسط طناب خفه شود.

• با کودک روی سینه نخوابید.

• با کودک خود روی کاناپه، تکیه یا راک نخوابید.

• از پتوهای وزن دار، تخت خواب یا قنداق روی یا اطراف کودک خود استفاده نکنید.

همچنین:

• اجازه ندهید کودکتان روی محصولی که به طور خاص برای خواب نوزادان طراحی نشده است، بخوابد، مانند دستگاه نشستن (مانند صندلی ماشین)، بالش تغذیه (مانند بالش Boppy)، یا صندلی مخصوص کودک (مانند Dock-a-Tot، Podster، و Bummzie).

• از محصولات یا دستگاه‌هایی که ادعا می‌کنند خطر SIDS را کاهش می‌دهند، مانند موقعیت‌دهنده‌های خواب (مانند گوه‌ها یا شیب‌دار) یا مانیتورهایی که می‌توانند ضربان قلب و الگوی تنفس کودک را تشخیص دهند، استفاده نکنید. هیچ محصول شناخته شده ای واقعا نمی تواند این کار را انجام دهد.

• سیگار نکشید، الکل ننوشید، یا از داروها یا داروهایی استفاده نکنید که می تواند شما را هوشیارتر کند یا شما را از بیدار شدن باز دارد.

از به اشتراک گذاشتن رختخواب با نوزادانی که در معرض خطر ابتلا به SID هستند خودداری کنید. این شامل کودکان کمتر از 4 ماه، نوزادان نارس و کسانی است که وزن کم هنگام تولد داشتند.