کم اشتهایی در کودکان

بی اشتهایی عصبی، یک اختلال خوردن است که با تصویر بدن مخدوش و ترس شدید از افزایش وزن مشخص می شود. در حالی که اغلب با نوجوانان و بزرگسالان همراه است، بی اشتهایی می تواند کودکان را نیز تحت تاثیر قرار دهد. شناخت علائم و نشانه های بی اشتهایی در کودکان برای مداخله زودهنگام و درمان مناسب بسیار مهم است. این مقاله به بررسی علائم و نشانه‌های مختلف بی‌اشتهایی در کودکان می‌پردازد، این وضعیت جدی را روشن می‌کند و آگاهی را ارتقا می‌دهد.

علائم و نشانه های بی اشتهایی در کودکان:

کاهش وزن قابل توجه:

یکی از نشانه های بارز بی اشتهایی در کودکان کاهش وزن قابل توجه و غیر قابل توضیح است. کودکان مبتلا به بی اشتهایی ممکن است کاهش سریع وزن خود را نشان دهند و به زیر محدوده سالم برای سن و قدشان کاهش یابد. والدین یا مراقبان ممکن است متوجه شوند که لباس‌های فرزندشان گشاد می‌شود یا بدن او به‌طور محسوسی نازک‌تر به نظر می‌رسد.

وسواس تصویر بدن:

کودکان مبتلا به بی اشتهایی اغلب مشغولیت ناسالمی با تصویر بدن خود دارند. آنها ممکن است از ظاهر خود نارضایتی شدیدی نشان دهند و علیرغم شواهدی مبنی بر خلاف آن، دائماً در مورد “چاق” یا “اضافه وزن” بودن ابراز نگرانی کنند. آنها ممکن است مرتباً بدن خود را اندازه گیری کنند، روی قسمت های خاصی از بدن تمرکز کنند و تمایل خود را برای داشتن اندامی لاغرتر ابراز کنند.

مصرف محدود غذا:

کودکان مبتلا به بی اشتهایی به شدت مصرف غذای خود را محدود می کنند و اغلب از رژیم های غذایی خود تحمیلی و بسیار محدود پیروی می کنند. آنها ممکن است با دقت کالری بشمارند، از گروه های غذایی خاص اجتناب کنند، یا قوانین سفت و سختی را در مورد غذا خوردن ایجاد کنند. در نتیجه، ممکن است بیزاری ناگهانی نسبت به برخی غذاها نشان دهند، هنگام مواجهه با وعده های غذایی دچار اضطراب یا پریشانی شوند یا رفتارهای پنهانی مرتبط با مصرف غذا انجام دهند.

ترس شدید از افزایش وزن:

کودکان مبتلا به بی اشتهایی ترس شدیدی از افزایش وزن و تمایل شدید برای حفظ یا کاهش بیشتر وزن خود نشان می دهند. آنها ممکن است این ترس را از طریق نگرانی های مداوم در مورد “چاق” یا “خارج از کنترل” شدن ابراز کنند و در مورد ایده افزایش وزن اضطراب یا پریشانی نشان دهند.

تصویر بدن تحریف شده:

بی اشتهایی درک کودک از بدن خود را مخدوش می کند. با وجود کمبود وزن، کودکان مبتلا به بی اشتهایی اغلب خود را دارای اضافه وزن یا حتی چاق می دانند. آنها ممکن است در تلاش برای تایید باورهای تحریف شده خود، رفتارهای کنترل بدن، مانند وزن کردن مکرر یا اندازه گیری اعضای بدن را انجام دهند.

ورزش بیش از حد:

کودکان مبتلا به بی اشتهایی ممکن است در تمرینات ورزشی بیش از حد و اجباری شرکت کنند. آنها ممکن است احساس کنند مجبور هستند هر کالری مصرفی را بسوزانند یا سطح بالایی از فعالیت بدنی را برای کنترل بیشتر وزن خود حفظ کنند. والدین ممکن است متوجه شوند که فرزندشان زمان زیادی را صرف ورزش می کند، زمانی که نمی تواند ورزش کند تحریک پذیر یا مضطرب می شود یا ورزش را بر فعالیت های اجتماعی یا تکالیف مدرسه ترجیح می دهد.

کناره گیری و انزوای اجتماعی:

بی اشتهایی می تواند منجر به گوشه گیری اجتماعی و انزوا در کودکان شود. آنها ممکن است از اجتماعات اجتماعی یا موقعیت هایی که شامل غذا، بهانه تراشی برای رد دعوت ها یا صرف غذا در انزوا می شود، اجتناب کنند. این انزوا می تواند بیشتر احساس تنهایی را تشدید کند و به بدتر شدن وضعیت روحی و عاطفی کمک کند.

تغییرات جسمی و عاطفی:

کودکان مبتلا به بی اشتهایی ممکن است تغییرات فیزیکی و عاطفی مختلفی را نشان دهند. اینها می تواند شامل خستگی، سرگیجه، سبکی سر، ضعف، شکنندگی ناخن ها، ریزش مو، خشکی پوست، نوسانات خلقی مکرر، تحریک پذیری، افسردگی، اضطراب و کاهش توانایی تمرکز باشد.

اشتغال به غذا و خوردن:

کودکان مبتلا به بی اشتهایی اغلب به غذا و خوردن مشغول هستند. آنها ممکن است علاقه شدیدی به آشپزی، خواندن کتاب‌ها یا دستور العمل‌های آشپزی، جمع‌آوری اطلاعات مربوط به غذا، یا شرکت در فعالیت‌های مرتبط با غذا بدون مصرف واقعی غذا نشان دهند.

رفتار پنهانی:

کودکان مبتلا به بی اشتهایی ممکن است رفتار پنهانی در مورد عادات غذایی خود از خود نشان دهند. آنها ممکن است غذا را پنهان یا دور بریزند، در انزوا غذا بخورند، در مورد میزان غذای مصرفی خود دروغ بگویند، یا استراتژی های دقیقی برای اجتناب از وعده های غذایی یا موقعیت های غذا خوردن ایجاد کنند.

نتیجه:

شناخت علائم و نشانه های بی اشتهایی در کودکان برای شناسایی زودهنگام و مداخله بسیار مهم است. والدین، مراقبان و مربیان نقش حیاتی در نظارت بر رفتارهای غذایی کودکان، نگرانی های مربوط به تصویر بدن و رفاه عاطفی ایفا می کنند. اگر هر یک از علائم یا علائم ذکر شده مشاهده شد، ضروری است که از ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی با تجربه در درمان اختلالات خوردن کمک بگیرید. با مداخله زودهنگام، حمایت مناسب و رویکرد درمانی چند رشته ای، کودکان مبتلا به بی اشتهایی می توانند مراقبت های لازم را برای ارتقای سلامت جسمی، عاطفی و روانی خود دریافت کنند. با کلیک بر روی لینک می توانید با راهکار های بیشتری جهت درمان بی اشتهایی کودک آشنا شوید.

پرسش های متداول:

بی اشتهایی در کودکان چیست؟

بی اشتهایی عصبی، که معمولا به عنوان بی اشتهایی شناخته می شود، یک اختلال خوردن است که با تصویر بدن مخدوش، ترس شدید از افزایش وزن و محدودیت دریافت غذا مشخص می شود. این می تواند کودکان و همچنین نوجوانان و بزرگسالان را تحت تاثیر قرار دهد.

علل بی اشتهایی در کودکان چیست؟

علل دقیق بی اشتهایی در کودکان پیچیده است و می تواند ترکیبی از عوامل ژنتیکی، روانی و محیطی باشد. اینها ممکن است شامل سابقه خانوادگی اختلالات خوردن، فشارهای اجتماعی در مورد تصویر بدن، کمال گرایی، عزت نفس پایین و تجربیات آسیب زا باشد.

چگونه می توانم بفهمم فرزندم بی اشتهایی دارد؟

برخی از علائمی که باید به آنها توجه کرد عبارتند از کاهش وزن قابل توجه، وسواس در تصویر بدن، مصرف محدود غذا، ترس شدید از افزایش وزن، تصویر بدن مخدوش، ورزش بیش از حد، کناره گیری اجتماعی و تغییرات فیزیکی و عاطفی. اگر متوجه این علائم شدید، مهم است که برای ارزیابی مناسب با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید.

آیا بی اشتهایی در کودکان قابل درمان است؟

بله، بی اشتهایی در کودکان قابل درمان است. مداخله زودهنگام برای بهبود موفقیت آمیز بسیار مهم است. درمان معمولاً شامل یک رویکرد چند رشته ای، از جمله مداخلات پزشکی، تغذیه ای و روانشناختی است. هدف بازگرداندن وزن سالم، رسیدگی به مسائل روانی زمینه ای و ارائه حمایت مداوم است.

اگر به بی اشتهایی فرزندم مشکوک باشم باید با چه کسی تماس بگیرم؟

اگر مشکوک هستید که فرزندتان بی اشتهایی دارد، مهم است که با متخصصان مراقبت های بهداشتی با تجربه در درمان اختلالات خوردن تماس بگیرید. با تماس با متخصص اطفال یا یک متخصص سلامت روان که در کار با کودکان و اختلالات خوردن تخصص دارد، شروع کنید.

آیا بی اشتهایی در خانه قابل درمان است یا نیاز به بستری شدن دارد؟

شدت بی اشتهایی متفاوت است و رویکردهای درمانی می تواند بر اساس نیازهای فردی متفاوت باشد. در حالی که برخی از کودکان مبتلا به بی اشتهایی را می توان به صورت سرپایی درمان کرد، برخی دیگر ممکن است به سطح بالاتری از مراقبت نیاز داشته باشند، مانند بستری شدن در بیمارستان یا یک مرکز تخصصی درمان اختلالات خوردن.

نقش خانواده در درمان کودکان مبتلا به بی اشتهایی چیست؟

مشارکت خانواده در درمان کودکان مبتلا به بی اشتهایی بسیار مهم است. درمان های مبتنی بر خانواده، مانند درمان خانواده محور (FBT)، اغلب برای حمایت از بهبودی کودک استفاده می شود. خانواده ها می توانند یک محیط حمایتی و پرورشی فراهم کنند، در برنامه ریزی و نظارت بر وعده های غذایی شرکت کنند و نقش فعالی در درمان و حمایت مداوم کودک داشته باشند.

درمان بی اشتهایی در کودکان چقدر طول می کشد؟

مدت زمان درمان بی اشتهایی در کودکان بسته به عوامل مختلفی از جمله شدت بیماری و پاسخ فرد به درمان متفاوت است. درمان می تواند از چند ماه تا سالها طول بکشد، و حمایت مداوم ممکن است حتی پس از مرحله اولیه درمان ضروری باشد.

آیا بهبودی از بی اشتهایی برای کودکان امکان پذیر است؟

بله، بهبودی از بی اشتهایی برای کودکان با مداخله زودهنگام، درمان مناسب و حمایت مداوم امکان پذیر است. با یک برنامه درمانی جامع، شامل حمایت پزشکی و روانی، کودکان می توانند بهبود قابل توجهی را در بهزیستی جسمی و عاطفی خود تجربه کنند.

به یاد داشته باشید، سفر هر کودکی با بی اشتهایی منحصر به فرد است و راهنمایی حرفه ای برای اطمینان از تشخیص دقیق و برنامه درمانی فردی ضروری است.