اختلال کم‌توجهی – بیش‌فعالی(ADHD) چیست؟

adhd بیش فعالی یک اصطلاحی است که امروزه بیشتر افراد با آن آشنا هستند چون در اطراف خود کودکان و بزرگسالانی را می‌شناسیم که به این بیماری مبتلا هستند.  بسیاری از افراد ممکن است کلمه اختلال کم توجهی و بیش فعالی را شنیده باشند ولی ندانند که این بیماری چیست و چه عملکردی را از خود به جای می گذارد.  اختلال کم توجهی و بیش فعالی یک اختلالی است که در مغز ایجاد می شود که روی توجه، تمرکز و رفتار و کنترل کودکان و بزرگسالان اثرات منفی بسیار زیادی را ایجاد می کند. این بیماری در کودکان بیشتر در سن کم مشخص می‌شود و والدین در این زمان می‌توانند این بیماری را در کودکان شناسایی کنند.

انواع مختلفی از اختلال کم توجهی بیش فعالی وجود دارد که یکی از آنها تکانشگری غالب است که این اختلال بیش از اندازه روی مغز تاثیر می گذارد.کم توجهی از نوع سمپتوم های مرکب نوعی دیگر از بیماری بیش فعالی می باشد که امروزه بسیار زیاد شده است و نشانه این بیماری عصبانیت بیش از اندازه می باشد. افرادی که به این بیماری مبتلا هستند نه تنها خودشان رنج می برند بلکه والدین و اطرافیان با رفتاری که کودکان از خود نشان می دهند بسیار آزرده خاطر می شوند.

آشنایی کامل با adhd اختلال کم توجهی بیش فعالی

از گذشته تا به امروز این بیماری بیشتر در کودکان دیده شده که یک عصبانیت شدید مغزی بسیار شدیدی است.  اختلال کم توجهی امروزه بسیار زیاد شده که ۶۰ درصد این افراد ممکن است با درمان نیز خوب نشوند.

آمارها نشان داده که اختلال کم توجهی بیش فعالی در پسران خیلی بیشتر از دخترانه میباشد. علت اینکه چه عاملی باعث ایجاد این بیماری می شود امروزه مشخص نشده ولی آمارها و شواهد نشان می‌دهد که این بیماری یک اختلال ارثی می باشد. افرادی که مبتلا به این بیماری می‌شوند به مرور زمان کلاً یادگیری و حواسشان از بین می‌رود و ممکن است اضطراب بیش از اندازه داشته باشد که این امر باعث می‌شود که اعتماد به نفس آنها بسیار پایین بیاید. کودکان در سن پایین نشانه هایی را بروز می‌دهند که والدین متوجه اختلال کم توجهی بیش فعالی می‌شوند اما بزرگسالان از طریق روانپزشک می‌توانند به بیماری خود پی ببرند. افرادی که به این بیماری مبتلا شده اند از طریق داروهای شیمیایی و یا رفتار اطرافیان می توانند بیماری خود را کاهش دهند ولی چیزی که به درمان بیماری افراد کمک می کند نحوهٔ فکر کردن درست آنها میباشد. امروزه این بیماری بسیار شایع شده از این والدین باید رفتار کودکان خود را زیر نظر داشته باشند تا کوچکترین رفتاری که نشان دهنده اختلال کم توجهی و بیش فعالی است را به پزشک خبر بدهند.

همچنین بخوانید: سلامت روان کودک 

علائم adhd در کودکان

بارزترین علائم adhd در کودکان تمرکز نداشتن در کار می باشد. بسیاری از کودکان در هنگام انجام کار و یا بازی کردن حواسشان پرت می‌شود که این امر باعث عصبانیت بیشتر آنها می‌شود و این نشان دهندهٔ شدید شدن بیماری آنها می باشد. کودکان در هنگام بازی کردن و یا سخن گفتن بی دقت هستند و اصلاً به جزئیات توجه نمی کنند و یا در هنگام انجام کارها به سخنان دیگران گوش نمی دهند.  بی دقتی و حواس پرتی کودکان بیشتر در مدرسه اتفاق می افتد. علائم دیگر بیش فعالی در کودکان این است که در سر جای خود آرام نیستند و همیشه در حال جنب و جوش هستند و این کودکان بسیار شلوغ هستند و همه چیز را برهم می زنند.

علائم دیگری که در این کودکان بیش از اندازه خود را نشان داده عجله کردن است و تند تند حرف می زنند و دست و پای خود را بیش از اندازه تکان میدهند. این کودکان در هنگام شلوغی بدرفتاری می کنند و دوست دارند در مکان‌های خلوت به تنهایی بازی و شلیطنت کنند.

تست اختلال کم توجهی

بیماری اختلال کم توجهی یا بیش فعالی یک اختلال رفتاری رشدی است که امروزه در بیشتر بزرگسالان و کودکان اوج پیدا کرده.  بسیاری از افراد با این بیماری آشنایی دارند و می‌دانند که باید به درمان این بیماری در خود بپردازند ولی بسیاری از افراد به تازگی به این بیماری دچار شده اند و نمی دانند که آیا اختلال کم توجهی دارند و یا نه. امروزه تست اختلال کم توجهی و یا بیش فعالی وجود دارد که افراد می توانند درجه این بیماری را مشخص کنند.

مواردی وجود دارد که شما به کمک آن می‌توانید اختلال کم توجهی را در خود ببینید اول اینکه باید به این امر توجه داشته باشید که آیا بیشتر اوقات حواستان پرت می‌شود یعنی هنگامی که مخاطب درباره موضوع با شما صحبت می کند آیا تمام حواس تان به آن شخص هست و یا نه. دومین موردی که می توانید به این بیماری پی ببرید بی نظمی است بیشتر افراد در نظم دادن وسایل خود تنبل هستند که این امر را کم توجهی نمی دانند و اگر شما در عین بی نظمی فراموشکار هستید قطعاً به اختلال کم توجهی مبتلا شده اید. علاوه بر آزمایش کردن از طریق روش های خانگی شما می توانید آزمایش های پزشکی انجام دهید و یا با معاینه توسط روانپزشک به این بیماری پی ببرید.

درمان adhd در کودکان

امروزه کودکان بسیار زیادی مبتلا به بیماری اختلال کم توجهی و یا بیش فعالی هستند که برای درمان حتماً باید از داروهای مخصوص استفاده کنند. همچنین طرز رفتار با این کودکان می‌تواند به درمان سریع آنها کمک بسیار زیادی کند. بهترین روش درمان adhd در کودکان با یکدیگر متفاوت میباشد که پزشک متخصص با توجه به شرایط و موقعیت افراد درمان خود را تغییر می دهد. بهترین روش برای درمان این بیماری در کودکان مصرف دارو و یا تغییر سبک زندگی میباشد چون بسیاری از کودکان تحت تاثیر محیط خود قرار می‌گیرند و اگر اطرافیان و والدین بتوانند محیط مناسبی را برای کودکان ایجاد کنند قطعاً می‌توانند بخشی از بیماری آنها را درمان کنند. افرادی که مبتلا به این بیماری هستند مدت زمان درمانشان با یکدیگر متفاوت است چون بیماری بیش فعالی در درجه های مختلفی در افراد بروز می‌کند که اگر شدت این بیماری بیشتر باشد قطعاً مدت درمان زیادی لازم است.

 یکی دیگر از مواردی که به درمان بیماری بیش فعالی در کودکان کمک بسیار زیادی می‌کند روانشناسان می باشند چون این افراد در این زمینه تخصص بسیار زیادی دارند و به راحتی می‌توانند با کودکان رابطه برقرار کنند. این افراد می‌توانند درمان بیماری کودکان بیش فعال را تا حدودی کاهش دهند.

همچنین بخوانید: اختلال وسواس فکری در کودکان 

داروی جدید بیش فعالی

امروزه بسیاری از افراد مبتلا به بیماری بیش فعالی شده‌اند که می‌توانند با استفاده از داروی جدید بیش فعالی این بیماری را درمان کنند. شما میتوانید مناسب ترین دارو را با در نظر گرفتن کمترین عوارض استفاده کنید و دقت داشته باشید که استفاده کردن از داروهای جدید بیش فعالی باید تحت نظارت متخصص صورت بگیرد.

 ما در زیر می‌خواهیم به چند مورد از داروهای جدیدی که وارد بازار شده و توانسته این بیماری را کنترل کند بپردازیم.۱

-ادرال: یکی از شناخته ترین و مهم ترین داروی بیش فعالی می باشد که توانسته تاثیر بسیار زیادی روی بزرگسالان داشته باشد افرادی که این دارو را استفاده میکنند به مدت چهار ساعت می توانند تحت کنترل قرار بگیرند

۲-ریتالین: این دارو برای بزرگسالان و کودکان مبتلا به بیش فعالی می باشد که خود دارو انواع مختلفی دارد و همچنین بهتر است بدانید این دارو عوارض جانبی بسیار کمتری نسبت به داروهای دیگر دارد

۳-کنسرتا: یکی دیگر از معروفترین دارو هایی که دوام و اثرات بسیار زیادی دارد که تقریباً برای بزرگسالان پس از گذشت یک ساعت تاثیر خود را به جا می گذارد.۴

-فوکالین: نام دیگر این دارو دگزمتیل فنیدیت است پس از نیم ساعت تاثیر خود را به جا می گذارد و عوارض بسیار کمی دارد ولی دقت داشته باشید که نباید این دارو را بیش از اندازه استفاده کرد.

 بزرگسالان و کودکان باید بدانند که نباید از این دارو بیش از اندازه استفاده کنند و همچنین در زمان و ساعت معین حتما مصرف کنند.

فرق بین کم توجهی با بیش فعالی

ما در اینجا می خواهیم فرق بین کم‌توجهی با بیش‌فعالی بپردازیم چون بسیاری از افراد فکر می‌کنند این دو اصطلاح یکی هستند ولی در واقع با یکدیگر متفاوت میباشد علائم بیماری کم توجهی در بزرگسالان نداشتن تمرکز و یا فراموش کاری می باشد. ولی افرادی که به بیماری بیش‌فعالی مبتلا هستند بسیار شلوغ کار می باشند و نمی توانند در یک مکان آرام باشند. فرد دیگری که در این دو اصطلاح وجود دارد این است که علائم بیماری کم توجهی دیرتر پدیدار می‌شود یعنی افرادی که به این بیماری مبتلا هستند ممکن است سالیان سال طول بکشد تا علائم خود را نشان دهد.

 ولی علائم بیماری بیش فعالی در ابتدا در کودکان سریع بروز می کند. افرادی که به بیماری کم توجهی مبتلا شده اند یادگیری آنها بسیار کم است که رفتار کردن با این افراد خیلی سخت می باشد ولی کودکانی که بیماری بیش فعالی دارند از نظر یادگیری کمی قوی تر از افراد مبتلا به بیماری کم توجهی هستند.

کودکانی که مبتلا به بیماری بیش فعالی هستند خیلی سریع ناامید می شوند و احساساتشان فوری نمایان میشود. تمام این موارد فرق بین کم توجهی با بیش فعالی است که شما باید تفاوت این دو بیماری را بدانید تا بتوانید بروز بیماری را در کودکان و بزرگسالان اطراف خود تشخیص دهید. ADHD مخفف اختلال کم توجهی و بیش فعالی است. یک فرد مبتلا به کم توجهی و بیش فعالی دارای تفاوت هایی در رشد مغز و فعالیت مغزی است که بر توجه ، توانایی در آرام نشستن و کنترل خود تأثیر می گذارد. ADHD می تواند فعالیت  کودک را در مدرسه ، خانه و روابط دوستانه تحت تأثیر قرار دهد.

همچنین بخوانید: دکتر فوق تخصص کودکان

نشانه های اختلال کم توجهی-بیش فعالی چیست؟

همه بچه ها بعضی اوقات  تلاش می کنند تا توجه و تمرکز کنند ، گوش دهند ، دستورالعمل ها را دنبال کنند ، آرام بنشینند یا منتظر نوبت خود باشند. اما برای بچه های مبتلا به کمبود توجه- بیش فعالی ،اوضاع پیچیده تر است و به سختی میتوانند این کار ها را انجام دهند.

ویژگی های اصلی این اختلال عبارتند از:

بی توجهی: به ناتوانی در حفظ توجه،انجام بی وقفه یک تکلیف یا بازی،عدم رعایت و اجرای دستورالعمل ها و ناتوانی در جلوگیری از حواس پرتی اشاره دارد.بی توجهی همچنین با دشواری در برنامه ریزی و سازمان دهی و مشکلاتی در به وقت بودن و هشیاری همراه است. برای کودکان مبتلا به ADHD ، تمرکز بر روی یک تکلیف یا فعالیت در حین بازی و یا کاری دیگر، مشکل است. چنین کودکی در هنگام بازی فوتبال که همگی در حال هدایت توپ به یک سمت هستند ممکن است با دیدن توده گل و لای در کنار زمین، حواسش پرت شده و به آن مشغول شود. چنین کودکی ممکن است به صورت خود انگیخته جذب چیزهای جالب شود، اما در توجه کردن به تکالیف و موضوع های جدید یا کمتر جذاب، مشکل جدی دارد.

رایج ترین شکایت ها درباره بی‌توجهی عبارتند از: گوش ندادن کودک به صحبت ها ،پیروی نکردن از دستورالعمل ها، تمام نکردن تکالیف و وظایف است. ممکن است کودکان مبتلا به ADHD قادر به پرداختن به کاری به صورت مستمر نباشند، حتی زمانی که واقعاً قصد انجام آن را داشته باشند. در واقع این کودکان کارهایی را که باب میل خودشان باشد مثل بازی‌های رایانه‌ای یا ساختن ماکت یک هواپیما یا کارهایی که مستلزم توجه حفظ شده نباشد، بهتر انجام می دهند.با این حال،عملکرد موفقیت آمیز در بیشتر موقعیت ها مستلزم توجه حفظ شده هستند.

بیش فعالی: برای چنین کودکانی نشستن در کلاس درس واقعاً می‌تواند غیر ممکن باشد.ممکن است آنها دائم وول بخورند، بالا و پایین بپرند، بدون هدف در اطراف کلاس بدوند، به هر آنچه می بینند دست بزنند یا بامدادی که در دست دارند دائم صدا تولید کنند. والدین و آموزگاران آنها را به صورت «دائم در حال حرکت» و «دائم در حال صحبت» توصیف می کنند.

فعالیت آنها به صورت بسیار زیادی پر انرژی،نامتناسب با موقعیت و بدون جهت است. این کودکان به طور دائم در جنب و جوش هستند، اما برخلاف دیگر کودکانی که سطح انرژی بالایی دارند، به ندرت کاری را تا انتها انجام میدهند.ثبت حرکت های بدنی این کودکان نشان میدهد حتی هنگامی که آن ها خوابند نیز در مقایسه با سایر کودکان حرکت های بدنی بیشتری دارند. تکانش گری و تحریک پذیری: به نظر می رسد کودکان تکانش گر قادر به کنترل کردن واکنش ها و رفتارهای بلافاصله شان یا فکر کردن قبل از عمل کردن نیستند. آن‌ها ممکن است بدون فکر کردن در مورد این که چگونه می‌توانند قطعات ساعت گران قیمتی را که کنار هم قرار دارد،به دور بیندازند. به نظر می رسد که برای آنها توقف یک رفتار در حال انجام یا تعدیل و تنظیم رفتار با الزامات‌محیط یا خواسته های دیگران دشوار است. در نتیجه، ممکن است آنها بیانات نامناسبی داشته یا اینکه پیش از تکمیل شدن سوالی، با آن پاسخی سریع اما درست بدهند.

از آنجایی که منتظر ماندن برای این کودکان دشوار است، آنها گفت و گوها را قطع می کنند، در فعالیت های دیگران خلل ایجاد کرده و هنگام ناراحتی و محرومیت دیگران را مورد سرزنش قرار می دهند. همچنین مقاومت در برابر وسوسه ها و به تاخیر انداختن کامیابی و کسب لذت نیز برای آن ها مشکل است.

اختلال کمبود توجه-بیش فعالی به سه دسته فرعی تقسیم می شود:

1-نوع بی توجهی غالب:کودکانی را توصیف میکند که علامت اصلی مرضی آن ها بی توجهی و حواس پرتی است.

-کودک به راحتی حواسش پرت می شود.

-فراموشکار است حتی در کارهای روزمره.

-قادر به توجه به جزئیات در کار مدرسه یا سایر فعالیت ها نیست.

-در حفظ توجه و تمرکز در وظایف یا فعالیت ها مشکل دارد.

-دستورالعمل ها را دنبال نمیکند.

-نمی تواند کارهای مدرسه یا خانه را به اتمام برساند.

-حتی هنگامی که مستقیما با او صحبت شود،گوش نمیدهد.

-به طور متناوب به علت بی دقتی اشتباهاتی انجام میدهد و مواردی که برای تکمیل یا جبران تکالیف نیاز دارد را گم میکند.

– از کارهایی که نیاز به تلاش ذهنی طولانی مدت دارند ، مانند تکالیف مدرسه اجتناب می کند.

2-نوع بیش فعال-تکانشگر غالب:کودکانی را توصیف میکند که علائم اصلی مرضی آن ها بیش فعالی و تکانش گری است و نه بی توجهی.

-همیشه در حال حرکت است و تحرک بیش از حد دارد.

-بیش از حد صحبت می کند.

-در انتظار نوبت بودن برایش بسیارسخت است.

-هرگز آرام نمیگیرد، پیچ و تاب خوردن در صندلی، تکان دادن اشیاء هنگام نشستن پشت میز، ضربه زدن با دست یا پا.

-مکررا صندلی خود را در زمان نامناسب مانند کلاس‌ها و یا سخنرانی‌هاو… ترک می‌کند.

-قبل از اینکه کسی سوال را به پایان برساند ، جواب میدهد

-بیش از حد حرف میزند

-نمیتواند بدون سرو صدا در بازی ها و فعالیت های اوقات فراغت شرکت کند

3-نوع آمیخته:کودکانی را توصیف میکند که هر دو دسته علائم  ذکر شده بی توجهی و بیش فعالی-تکانش گری را باهم دارند.

علت به وجود آمدن اختلال کمبود توجه-بیش فعالی

دانشمندان هنوز علل خاص ADHD را شناسایی نکرده اند. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد ژنتیک به ADHD کمک می کند. به عنوان مثال ، از هر چهار کودک مبتلا به بیش فعالی ، سه نفر دارای رابطه خویشاوندی با این اختلال هستند. از دیگر عواملی که ممکن است در ایجاد ADHD نقش داشته باشد ،تولد زودرس ، وزن کم هنگام تولد،آسیب مغزی ، سیگار کشیدن مادر ، استفاده از الکل یا استرس شدید در دوران بارداری است.

درمان اختلال کمبود توجه-بیش فعالی

درمان های موثری برای اختلال کمبود توجه- بیش فعالی در دسترس است. آنچه بیشترین تاثیر را بر روند‌ و تاثیر د‌رمان می‌گذارد‌، تشخیص به موقع و زود‌هنگام اختلال و ارجاع سریع کود‌ک به پزشک متخصص است که امکان کاهش آسیب را فراهم می‌سازد. اگر کودک شما مبتلا به بیش فعالی است ،پزشک متخصص کودک( روان درمانگر یا روان پزشک) می تواند یک برنامه درمانی طولانی مدت برای کمک به کودک شما برای داشتن یک زندگی شاد و سالم ارائه دهد. در صورت عدم درمان ، بیش فعالی در برخی از کودکان باعث ایجاد مشکلات جدی و مادام العمر مانند نمرات ضعیف در مدرسه ، عدم اجرای قوانین ، ناموفق بودن روابط بین فردی و ناتوانی در حفظ شغل می شود. همچنین افسردگی، اضطراب، اعتماد به نفس پایین و سوءمصرف مواد در بزرگسالان مبتلا به ADHD شایع است.

انواع درمان ADHD شامل : رفتار درمانی ، از جمله آموزش برای والدین و دارودرمانی است.

برای کودکان مبتلا به ADHD کمتر از 6 سال ، آکادمی کودکان آمریکا (AAP) به آموزش والدین در زمینه مدیریت رفتار و مداخلات رفتاری در کلاس را  به عنوان اولین خط درمان ، قبل از دارودرمانی ، توصیه می کند.

برای کودکان 6 سال به بالا ، این توصیه ها شامل دارودرمانی و رفتار درمانی به صورت مکمل  است .

برای همه کودکانی که به مدرسه می روند ، مدرسه بخشی ضروری از هر برنامه درمانی است. این برنامه ها می تواند شامل: مداخلات آموزشی ، پشتیبانی فردی مدرسه حمایت رفتاری باشد.

حفظ سلامت برای همه کودکان مهم است و به ویژه برای کودکان مبتلا به ADHD می تواند بسیار با اهمیت باشد. علاوه بر رفتار درمانی و دارو درمانی ، داشتن یک سبک زندگی سالم می تواند کودک را برای مقابله با علائم ADHD آسان کند،مواردی مانند:

-ایجاد عادات غذایی سالم مانند خوردن مقدار زیادی میوه ، سبزیجات و غلات سبوس دار و انتخاب منابع پروتئین بدون چربی

– شرکت در فعالیتهای بدنی روزانه و ورزش کردن متناسب با سن کودک

-محدود کردن میزان استفاده از صفحه نمایش(تماشای تلویزیون ، رایانه ، تلفن و سایر وسایل الکترونیکی)

-میزان خواب کافی توصیه شده متناسب با هر سن

تربیت کودک مبتلا به اختلال کم توجهی-بیش فعالی(ADHD) مانند فرزندپروری سنتی و همیشگی نیست. معمولاً اجرای قانون و انجام کارهای روزمره در خانه بسته به نوع و شدت علائم کودک تقریباً غیرممکن می شود. بنابراین باید رویه های مختلفی را در پیش بگیرید. کنار آمدن با برخی از رفتارهای ناشی از اختلال فرزند شما ممکن است ناامید کننده باشد،

اما روش هایی برای زندگی بهتر با این کودکان وجود دارد.والدین باید این واقعیت را بپذیرند که کودکان مبتلا به بیش فعالی دارای عملکرد مغزی متفاوت با سایر کودکان هستند. در حالی که کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه-بیش فعالی می توانند یاد بگیرند که چه چیزهایی قابل قبول است و چه چیزهایی غیر قابل قبول  ،اما وجود اختلال، آن ها را مستعد رفتارهای تکانشی می کند.

زندگی با کودک یا نوجوان مبتلا به اختلال بیش فعالی با کمبود توجه می تواند ناامید کننده یا حتی طاقت فرسا باشد. اما به عنوان یک والد می توانید به کودک خود کمک کنید تا از پس چالش های روزمره برآید ، انرژی خود را به انجام فعالیت های مثبت هدایت کند و آرامش بیشتری را در خانواده به وجود آورد. هرچقدر زودتر و با ثبات و پیگیری بیشتری به مشکلات فرزند خود بپردازید ،او شانس بیشتری برای موفقیت در زندگی دارد. کودکان مبتلا به نقص توجه-بیش فعالی به طور کلی در عملکرد اجرایی مشکل دارند،مانند : توانایی در تفکر،برنامه ریزی ، سازماندهی ، کنترل تکانه و کامل کردن تکالیف. این بدان معناست که شما باید مسئولیت اجرایی را بر عهده بگیرید و در عین اینکه کودک به تدریج مهارت های اجرایی خود را کسب می کند،او را راهنمایی کنید.

باید به خاطر داشته باشید کودکی که شما را نادیده می گیرد ، آزار می دهد یا باعث خجالت شما می شود ، آگاهانه رفتار نمی کند. کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه-بیش فعالی  دلشان می خواهد آرام بنشینند یا اتاق هایشان را مرتب و منظم کنند.آن ها می خواهند همه کارهایی را که والدینشان انجام می دهند را انجام دهند، اما نمی دانند چگونه این اتفاقات را رقم بزنند. با صبر ، دلسوزی و پشتیبانی فراوان ، می توانید اختلال ADHD دوران کودکی را مدیریت کنید و یک خانه پایدارو شاد داشته باشید.

همچنین بخوانید: نحوه رفتار با کودک لجباز 

مهارت های نوع اول:مثبت بمانید و به سلامتی خود اهمیت بدهید

شما به عنوان والدین زمینه سلامتی عاطفی و جسمی کودک خود را فراهم می کنید و بر بسیاری از عواملی که می تواند علائم اختلال فرزند شما را تحت تأثیر مثبت قرار دهد، کنترل دارید.

– نگرش مثبت داشته باشید.بهترین دارایی شما برای کمک به کودک در مواجهه با چالش های اختلال کم توجهی-بیش فعالی نگرش مثبت و عقل سلیم شماست. وقتی آرام و متمرکز باشید ، به احتمال زیاد می توانید با کودک خود ارتباط برقرار کنید و کمک کنید تا او هم آرام و متمرکز باشد.

-به یاد داشته باشید که رفتار کودک شما مربوط به یک اختلال است، بیشتر اوقات عمدی نیست. حس شوخ طبعی خود را حفظ کنید. آنچه که امروز شرم آور است ممکن است یک داستان خانوادگی بامزه در ده سال دیگر باشد.

-مسامحه کنید. وقتی کودک شما تکالیف روزانه و کارهای مقرر شده را انجام داده و فقط یک کار انجام نشده باقی مانده ، مسئله مهمی نیست. اگر کمال گرا باشید ، نه تنها دائما ناراضی خواهید بود بلکه انتظارات غیرممکنی را برای کودک خود ایجاد می کنید.

-به همه چیزهایی که درباره فرزند شما مثبت ، ارزشمند و منحصر به فرد هستند ، فکر کنید یا یک لیست کتبی تهیه کنید. اعتماد کنید که فرزند شما می تواند یاد بگیرد ، تغییر کند ، بالغ و موفق شود.

-به دنبال حمایت و پشتیبانی باشید. یکی از مهمترین مواردی که در تربیت کودک مبتلا به این اختلال باید به خاطر بسپارید، این است که مجبور نیستید این کار را به تنهایی انجام دهید. با پزشکان ، درمانگران و معلمان کودک خود صحبت کنید. به یک گروه پشتیبانی سازمان یافته برای والدین کودکان مبتلا به ADHD بپیوندید. این گروه ها یک محفل برای ارائه مشاوره ترتیب میدهند که مکانی امن برای تخلیه احساسات و به اشتراک گذاشتن تجربیات فراهم می کند.

-مراقب خودتان باشید. تغذیه سالم داشته باشید ، ورزش کنید و راه هایی برای کاهش استرس پیدا کنید ، خواه این امر به معنای استحمام شبانه یا تمرین مدیتیشن صبحگاهی باشد.

رزرو نوبت دهی اینترنتی متخصص کودکان

شما عزیزان می توانید برای رزرو نوبت اینترتی پزشک مود نظر خود بر روی دکمه مقابل، کلیک کنید.

رزرو نوبت

نکته دوم: ساختاری ایجاد کنید و به آن پایبند باشید

-یک برنامه ی همیشگی داشته باشید. تعیین زمان و مکان برای همه موارد مهم است تا به کودک مبتلا به کم توجهی-بیش فعالی کمک کند که بتواند درک کند و انتظارات را برآورده سازد. برای وعده های غذایی ، مشق شب ، بازی و به رختخواب رفتن تشریفات ساده و قابل پیش بینی تعیین کنید. از کودک خود بخواهید برای فردا ،قبل از خواب لباس هایش را آماده کند و مطمئن شوید هر آنچه را که برای رفتن به مدرسه نیاز دارد، در مکان معین به صورت آماده در دسترس خواهد داشت.

– قرار دادن ساعت در سرتاسر خانه. یک ساعت بزرگ را در اتاق خواب کودک خود در نظر بگیرید. برای کارهایی که کودک شما باید انجام دهد ، مثلاً تکالیف یا آماده شدن صبح وقت کافی را در نظر بگیرید. از یک تایمر برای مشق شب یا کارهایی مانند تمام کردن بازی و آماده شدن برای خواب استفاده کنید.

-تا میتوانید برنامه کودک خود را ساده کنید. خوب است که از اوقات بطالت اجتناب کنید ، اما این کار سبب می شود تا کودک مبتلا به کمبود توجه- یش فعالی بیشتر حواسش پرت شود و به فعالیت های بعد از مدرسه نپردازد .

-مکانی آرام ایجاد کنید.اطمینان حاصل کنید که کودک شما از فضای آرام و خصوصی برخوردار است.

-تمام تلاش خود را انجام دهید تا مرتب و منظم باشید.خانه خود را به صورت سازمان یافته تنظیم کنید. اطمینان حاصل کنید که کودک شما می داند همه چیز سر جای خود را دارد.

نکته سوم: فعالیت های روزانه وخواب کافی را مدنظر قرار دهید.

کودکان مبتلا به ADHD اغلب انرژی زیادی برای مصرف کردن دارند. ورزش های سازمان یافته و سایر فعالیت های فیزیکی می تواند به آنها کمک کند تا انرژی خود را با روش های سالم بدست آورند و توجه خود را معطوف به حرکات و مهارت های خاص کنند. مزایای فعالیت های بدنی بی شمار است: باعث بهبود تمرکز ، کاهش افسردگی و اضطراب و رشد مغز می شود. از همه مهم تر ، برای کودکان کمبود توجه این واقعیت وجود دارد که ورزش منجر به خواب بهتر می شود و به نوبه خود می تواند علائم ADHD را نیز کاهش دهد. ورزشی پیدا کنید که فرزند شما از آن لذت ببرد و با نقاط قوت او متناسب باشد. ورزش های انفرادی یا تیمی مانند بسکتبال و هاکی که به حرکت مداوم نیاز دارند گزینه های بهتری هستند.همچنین کودکان مبتلا به این اختلال ممکن است از آموزش ورزش های رزمی یا یوگا لذت ببرند. کار روی بدنشان باعث می شود کنترل ذهنی خود را افزایش دهند.

-اهمیت خواب کودک.خواب ناکافی می تواند توجه افراد را کمتر کند ، اما برای کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی-بیش فعالی بسیار مضر است. یک خواب ثابت و زود هنگام مفیدترین راهکار برای مقابله با این مشکل است ، اما ممکن است به طور کامل آن را حل نکند.

با امتحان یک یا چند راهکار زیر به کودک خود کمک کنید تا بهتر استراحت کند:

-زمان تلویزیون دیدن کودک را کاهش داده و فعالیت ها و میزان ورزش کودک را در طول روز افزایش دهید.

-کافئین را از رژیم غذایی کودک حذف کنید.

– سطح فعالیت  کودک را برای یک ساعت یا حدود قبل از خواب کاهش دهید.فعالیت های آرام تری مانند رنگ آمیزی ، کتاب خواندن یا بازی بی سر و صدا پیدا کنید.

-ده دقیقه کودک خود را نوازش کنید. این امر باعث ایجاد احساس عشق،امنیت و همچنین فراهم آوردن زمانی برای آرام شدن می شود.

-از اسطوخودوس یا رایحه های دیگر در اتاق کودک خود استفاده کنید. رایحه ممکن است به آرامش کودک در هنگام به خواب رفتن کمک کند.

در این نوشته به ادامه راهکارهایی که از طریق آن ها میتوان به کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی-بیش فعالی کمک کرد، می پردازیم:

نکته چهارم: انتظارات و قوانین مشخصی تنظیم کنید

-کودکان دارای اختلال کم توجهی- بیش فعالی به قوانینی سازگار نیاز دارند که بتوانند آنها را درک کرده و از آنها پیروی کنند.یک مجموعه دستورالعمل های رفتاری را برای خانواده به صورت ساده و روشن تعیین کنید. این قوانین را بنویسید و آنها را در مکانی آویزان کنید که کودک شما بتواند آن ها را به راحتی بخواند.

-کودکان مبتلا به بیش فعالی به سیستم های سازمان یافته پاداش و تنبیه به طور ویژه پاسخ می دهند. به آن ها توضیح دهید که اگر قوانین را رعایت و یا نقض کنند چه پیامدهایی در انتظارشان است. به حرف هایتان پایبند باشید، برای هر کاری پاداش یا عواقبی درنظر بگیرید.

هنگامی که این قوانین را ایجاد می کنید ، به خاطر داشته باشید که این کودکان اغلب مورد انتقاد قرار میگیرند. مراقب رفتارهای خوب آن ها باشید و تحسینشان کنید. تعریف و تمجید به ویژه برای کودکانی که کم توجهی- بیش فعالی دارند بیش از حد اهمیت دارد، زیرا این کودکان معمولا نادیده گرفته می شوند.لبخند زدن ، بازخورد های مثبت یا هر پاداش دیگری از طرف شما می تواند باعث افزایش توجه ، تمرکز و کنترل تکانه در کودک شود. با تمام تلاش، تمرکز خود را  روی تعریف و تمجید از رفتار مناسب و تکمیل تکالیف کودکتان بگذارید و به همان اندازه نسبت به رفتارهای نامطلوب او کمتر واکنش نشان دهید.به فرزندتان به خاطر دستاوردهای کوچکی که ممکن است همان را در کودک دیگری بدیهی بدانید ، پاداش بدهید.

نکته پنجم: کمک کنید تا فرزندتان رژیم غذایی مناسبی داشته باشد

رژیم غذایی دلیل ایجاد اختلال کمبود توجه-بیش فعالی نیست ، اما تغذیه مناسب می تواند بر وضعیت روانی کودک شما تأثیر مثبت بگذارد که درنهایت بر رفتار او اثر گذار است. نظارت و اصلاح این مسئله که کودک شما ، چه موقع ،چه مقدار و چه چیزی می خورد، می تواند به کاهش علائم اختلال او کمک کند. به همه ی کودکان غذاهای تازه ، زمان منظم سرو وعده های غذایی و اجتناب از غذاهای مضر و فست فود توصیه می شود. این اصول به ویژه برای کودکان مبتلا به این اختلال صادق است ، عدم کنترل تکانه و حواس پرتی در آن ها می تواند منجر به از دست دادن وعده های غذایی ، بی نظمی در غذا خوردن و پرخوری شود.

کودکان مبتلا به  کم توجهی-بیش فعالی اغلب به نامنظم غذا خوردن معروفند. بدون هدایت والدین ، این کودکان ممکن است ساعت ها غذا نخورند و سپس با یک باره خوردن، به پرخوری بپردازند.  نتیجه این الگو می تواند برای سلامتی جسمی و عاطفی کودک مخرب باشد. با تعیین وعده های غذایی یا میان وعده های منظم برای کودک خود که فاصله آن بیش از سه ساعت نباشد ، از عادات غذایی ناسالم در کودک جلوگیری کنید. از نظر جسمی ، کودک  مبتلا به اختلال کم توجهی-بیش فعالی به مصرف منظم غذای سالم نیاز دارد و از نظر روانی نیازمند است که وعده های غذایی خود را طبق زمان برنامه ریزی شده ،سرو کند.

-از شر غذاهای مضر در خانه خلاص شوید.

-اگر از بیرون غذا سفارش میدهید ،غذاهای بسیار چرب یا شیرین را از برنامه تان حذف کنید.

-تبلیغات تلویزیونی حاوی مواد غذایی مضر را خاموش کنید.

-به کودک خود روزانه مکمل های ویتامینی و مواد معدنی بدهید.

نکته ششم : به فرزند خود بیاموزید که چگونه می تواند دوست پیدا کند

کودکان مبتلا به کم توجهی-بیش فعالی اغلب در تعاملات ساده ی اجتماعی مشکل دارند. آن ها ممکن است نشانه ها و پیام های اجتماعی را متوجه نشوند، بیش از حد صحبت کنند ، مرتباً صحبت را قطع کنند ، یا به عنوان یک پرخاشگر شناخته شوند. عدم بلوغ عاطفی نسبی آن ها می تواند آنان را در میان کودکان هم سن و سال خود انگشت نما کند و آنان را به انجام رفتارهای غیر دوستانه سوق دهد. با این حال فراموش نکنید که بسیاری از این کودکان فوق العاده باهوش و خلاق هستند و در نهایت متوجه می شوند که چگونه با دیگران کنار بیایند و افرادی را که به عنوان دوست مناسب نیستند، تشخیص دهند. علاوه بر این ، ویژگی های شخصیتی این کودکان که امکان دارد از نظر والدین و معلمان ناامید کننده باشد،ممکن است از نظر دوستان و همکلاسی هایشان جذاب و سرگرم کننده باشد.

-به کودک خود کمک کنید تا مهارت های اجتماعی اش را بهبود ببخشد.برای این کودکان یادگیری مهارت های اجتماعی و قوانین اجتماعی بسیار دشوار است. شما می توانید به کودک خود کمک کنید تا شنونده ی بهتری باشد، خواندن حالات چهره و زبان بدن افراد را بیاموزد و تعاملات روان تری با همسالانش داشته باشد.

-درمورد چالش ها و تغییراتی که کودک در اجتماع با آن ها مواجه خواهد شد به آرامی وصادقانه با او صحبت کنید.

-سناریوهای مختلف اجتماعی را با کودک خود بازی کنید. نقش ها را عوض کنید و سعی کنید اینکار را سرگرم کننده وجذاب جلوه دهید.

-مراقب باشید برای کودک خود همبازی هایی با مهارت های زبانی و جسمی مشابه انتخاب کنید.

-در ابتدا فقط یک یا دو دوست را به طور همزمان به خانه دعوت کنید. هنگام بازی آن ها را از نزدیک تماشا کنید و برای ضربات ، هل دادن و داد زدن های کودکتان،پیامدها و عواقبی را در نظر بگیرید.

-برای بازی کردن کودک وقت و مکان مشخص شده ای را اختصاص دهید و به رفتارهای مطلوبش در بازی پاداش بدهید.